Kształci dzieci i młodzież w duchu altruizmu i poszanowania drugiego człowieka, uczy dystansu do nadużywania motywacji wynikającej z asertywności, konformizmu i konkurencyjności.
Kieruje uwagę na wartości i idee duchowe, a nie na przedmioty stanowiące jedynie środek , lecz nie istotę w rzeczy samej.
Opiera swój model wychowawczy na tradycyjnych założeniach moralno-etycznych: humanizmie, patriotyzmie, poszanowaniu historii i dóbr kultury, umiłowaniu piękna obecnego w sztuce i świecie przyrody, humanizmie rozumianym jako prawo do samodzielnego myślenia, jako odwaga poszukiwań, otwartość, mądra tolerancja i empatia.
Uczy życia społecznego: stanowienia i respektowania praw, odpowiedzialności za grupę, troski o wspólne dobro, budowania i podtrzymywania więzi, umiejętności okazywania pomocy słabszym, biedniejszym i pokrzywdzonym.
Ufając tradycji, ucieka przed modą i niebezpiecznymi sloganami, takimi, jak: “bezstresowe wychowanie” i “wyścig szczurów”, przeciwstawiając im refleksyjność i analizę błędu.
Posiada ludzką twarz, wdraża dyscyplinę, nie rygor; kieruje się porządkiem i czytelnymi zasadami.