Jasiek: No i stało się… nadszedł ten dzień, w którym musimy powiedzieć sobie :
Wszyscy: ELO
Ewcia: Życie składa się z powitań i pożegnań.
Tomek: Osobiście uważamy, że rocznik 99’ był najlepszą klasą jaka istniała w historii tej szkoły.
Aga: Przekraczając pierwszy raz próg tego budynku nigdy nie przypuszczaliśmy, że 9 lat minie tak szybko.
Nina: Tak naprawdę, wszystko zaczęło się w małym budynku.
Kosia: Pierwsze lata w STO, osładzała nam pani Stasia swoją pyszną herbatą.
Domi: A zabawa w jaskiniowców, berek ścianowy oraz siódemki pana Cirina będą zawsze wywoływały wielki uśmiech na naszych twarzach, ilekroć o nich pomyślimy.
Nata: Naszym przyjacielem i przewodnikiem, prowadzącym nas przez pierwsze lata była pani Regina Choróbska, której chcielibyśmy serdecznie podziękować za spędzenie z nami 3 lat wspólnej wędrówki. Prosimy o brawa.
Róża: Wreszcie pojawiliśmy się na korytarzach dużego budynku.
Julia: Drzwi do nowej klasy otworzyła nam pani Dorota Pasieczna, która przez kolejne 6 lat trwała przy nas aż do dziś.
Olek: Był to czas kiedy powitaliśmy Ignacego Gawrona.
Aga: A chłopców spotkało wielkie rozczarowanie, ponieważ zlikwidowano świetlicę komputerową.
Nina: ‘Ta klasa ma wielki potencjał’ – powtarzał każdy nauczyciel.
Kacper: Nigdy nie zapomnimy o lekcjach muzyki prowadzonych przez panią Jolantę Pierzchałę, które rozbudzały w nas ducha patriotyzmu…
Tomek: oraz o zajęciach tanecznych prowadzonych przez panią Agnieszkę Kwiatkowską.
Ignacy: Dzisiejszy wieczór był dla nas wtedy taki odległy.
Jasiek: We wrześniu 2012 w naszym życiu nastąpił wielki przełom – staliśmy się częścią gimbazy.
Olek: Pod jej koniec spodziewaliśmy się należytego szacunku ze strony młodszych, ale się go nie doczekaliśmy…
Anna: Chcielibyśmy podziękować pani Siwiak za poczucie humoru i za trafne riposty na lekcjach.
Domi: ‘A teraz ktoś powie coś’.
Nata: Dziękujemy panu Książkowi, który motywował nas i wspierał podczas przygotowania do egzaminu.
Maja: Wiele razy, baliśmy się, że Gala nie dojdzie do skutku, więc jesteśmy bardzo wdzięczni pani Domalik za to, że jednak dzisiaj tu stoimy.
Tomek: „Chyba nie rozumiem…
Kosia: Najbliższe przedszkole jest za rogiem”.
Ewcia: Dziękujemy panu Niedźwiedziowi za cierpliwość oraz wszystkim pozostałym nauczycielom, którym nie zdążyliśmy jeszcze podziękować.
Julia: A teraz powiedzmy sobie szczerze :
Nata: O naszej klasie nie da się zapomnieć, nie chce się zapomnieć i nie oszukujmy się, bo nie zapomnicie!
Maja: Nasza szkolna przygoda już się kończy.
Aga: Jest to dla nas szczególny wieczór, gdyż po raz ostatni stoimy tu jako klasa.
Anna: I jako klasa, chcielibyśmy serdecznie podziękować Osobie, z którą łączy nas szczególna więź,
Ignacy: która trwała przy nas w najtrudniejszych chwilach i opiekowała się nami.
Róża: Chcemy, żeby wiedziała, że bardzo doceniamy to co dla nas zrobiła.
Kacper: I to właśnie dla niej, pani Doroty Pasiecznej, prosimy o ogromne brawa.
Wszyscy: Doroto Pasieczna, Twoja klasa jest Ci bardzo wdzięczna. Na zawsze pozostaniesz w naszych sercach!
Kacper: Społeczna Trójka!
Wszyscy: HEJ!